Charlotte kwam geen moment te vroeg in mijn leven

 Vele diëtisten konden me niet op weg helpen
Toen ik Charlotte leerde kennen een paar jaar geleden was ik vooral op zoek naar hulp om mijn gewicht onder controle te krijgen. Dat is en blijft tot op vandaag mijn grootste (mentale) struggle.

Eindelijk iemand die zelf DT1 heeft en die dus spreekt uit ervaring dacht ik, want tot dan kende ik eigenlijk niemand met DT1.
De vele diëtisten die ik daarvoor bezocht konden me niet op weg helpen.

Ik heb nu meer dan 13 jaar DT1
Toen ik 24 jaar oud was en in verwachting van mijn tweede kindje, werd ik geconfronteerd met DT1. Als een donderslag bij heldere hemel overviel het me… Ik accepteerde het gewoon, want ik had geen keuze. Tijdens een zwangerschap doe je immers alles voor je kind, nietwaar? Er was simpelweg geen andere optie. Soms zeiden mensen tegen me dat het geen kanker was… (wat een afschuwelijke opmerking, overigens).

Jarenlang negeerde ik de signalen die mijn lichaam mij gaf, zonder het zelfs maar op te merken. Ik at alles wat ik wilde en corrigeerde mijn bloedsuiker met insuline wanneer dat nodig was. Bij de endocrinoloog kreeg ik telkens complimenten. Mijn Hba1C was nooit hoger dan 7.5%.

Ik dacht dat ik het goed deed. Maar dat gewicht… dat was een ander verhaal. Na verloop van tijd kregen we nog twee kinderen erbij. .Als koppel waren we zelfstandig, maar ook belast met prestatiedruk, stress en verantwoordelijkheden. Ondertussen schreeuwde mijn lichaam steeds luider om zorg en aandacht.

Ik was chronisch moe, had geen energie meer en kon geen beslissingen meer nemen. Ik had nergens meer zin in… Plotseling was ik veranderd in een ‘volger’ en bleef er niets over van de eens zo ambitieuze jonge vrouw die ik ooit was.

Bovendien kreeg ik te maken met andere ernstige gezondheidsklachten die me dwongen om stil te staan en voor mezelf te zorgen. Terugkijkend lijkt die periode veel weg te hebben van een burn-out, hoewel ik het toen nog nooit zo had genoemd. Ik vraag me nog steeds af of mijn levensstijl werkelijk de oorzaak was van die gezondheidsklachten en de tumor.

Charlotte kwam dus geen moment te vroeg in mijn leven!
Het ging niet alleen over eten en vermageren… Ik had geen idee dat er zoveel andere factoren ook een invloed hadden op mijn diabetes en dus ook op mijn leven en mijn gezondheid.
Perfectionisme en uitstelgedrag leerde ik kaderen. Dat heeft me echt geholpen om te relativeren.
Ik werd gek van mezelf dat ik niets meer gedaan kreeg. Ik begrijp het nu beter en dat helpt om vriendelijker te zijn voor mezelf.
Ik heb terug geleerd en ingezien dat ik naast mama zijn, vrouw zijn, dochter zijn, zus zijn, vriendin zijn… ook mezelf voorop mag plaatsen.
En meer nog, ik merk dat mijn relaties met iedereen beter zijn dan voordien. Ik ben gewoon duidelijker.
Ik heb terug leren ademen. Nooit gedacht dat dat me zou helpen.

Ik voel me mentaal sterker
Ik ben geleidelijk aan terug een sterkere vrouw geworden. Ik durf kiezen voor wat ik wil en ben milder voor mezelf. Ik voel me nu ook veel meer een voorbeeld voor mijn kinderen.
Ik sta meer in mijn kracht en kan rustig blijven als ze niet onmiddellijk luisteren.

Ook op professioneel vlak hakten we knopen door, het werd zelfs voor mij een volledige carrièreswitch.
Ik voel dat ik vaak nog twijfel, maar door beter te luisteren naar mezelf, en mijn grenzen ook uit te spreken geloof ik dat het een mooi verhaal is geworden. een beter verhaal, meer in evenwicht.

Mijn suikers zijn stabieler dan vroeger. Ik weet nu hoe ik van die rollercoaster af moet. Dat lukt de ene dag beter dan de andere.

Mijn gewicht zakt, ook hierin maakte ik keuzes en daar ben ik blij om.
Ik blijf waakzaam, ik wil nooit meer terug. The only way is up!

Dank je wel Charlotte voor de steun en inspiratie!

Liefs,
Joke

Joke volgde het Slim eten voor Diabeten en het Membership traject.